W czasach gdy Orlikiem można było nazwać co najwyżej kawałek trawiastego placu pod blokiem, na którym roiło się od psich kup, a bramki stanowiły dwa kamienie lub dwie płyty chodnikowe, piłka nożna rządziła się swoimi prawami. Cofniemy się do lat 90tych kiedy to większość z obecnych 25-35 latków rozpoczynała swoją piłkarską osiedlową karierę. Przedstawiamy najważniejsze zasady grania w piłkę w dzieciństwie.

10. Bramkarz

Niepisana zasada odnośnie bramkarza mówiła, iż na bramkę trafia grubas z drużyny lub najgorszy fajtłapa, który nie potrafi dobrze podać piłki.

9. Prestiż właściciela

Panem i bogiem na osiedlowym klepichu był właściciel piłki. To on decydował kto gra i kogo wyrzucić z gry.

8. Faule

Faul był tylko wtedy gdy komuś urwało nogę, zaczął krwawić lub poszkodowany bluzgał na tyle, że można było uznać jego roszczenia za uzasadnione.

7. Czas trwania spotkania

Mecz kończył się gdy wszyscy się zmęczyli lub gdy składy wykruszyły się na skutek nawoływań obiadowych rodziców.

6. Liczba goli

Ogólny wynik spotkania rzadko kiedy się liczył. Gdy było wiadomo, że gra zbliża się ku końcowi grano do złotej bramki.

5. Sędziowie

Osiedlowe spotkania cechowały się brakiem obecności sędziów, co za tym idzie kłótnie były na porządku dziennym, a faule były odgwizdywane gdy występowały okoliczności z pkt 8.

4. Kop co się da

Jako, że liczba piłek do nogi na osiedlu w tamtych czasach była ograniczona, do gry nadawało się wszystko co dało się kopać tj. butelki, papierowe kulki, czy obszyte nićmi kłębki włóczki.

3. Najgorszy i najlepszy

Z reguły aby zachować wyrównane składy, wybierało dwóch najlepszych. Najgorsi wybierani byli rzecz jasna na końcu.

2. Piłka

Najbardziej stresującymi momentami w trakcie osiedlowego grania były m.in. gdy piłka wpadła na dach garaży, wpadła do sąsiada za płot gdzie czekały krwiożercze psy lub przejeżdżał po niej dostawczy Żuk lub Nysa.

1. Koniec gry

Najgorszym momentem dnia piłkarskiego było gdy właściciel piłki się wkurzył. Z reguły oznaczało to koniec gry i zabawy.